[E] Oostende ontdekken met Fujifilm

We ontvingen een tijdje geleden of we geen zin hadden om Oostende én de mirrorless camera’s van Fujifilm (XT30 en XT100) te komen ontdekken. Euh ja duh. Het was wel al eventjes geleden dat ik “officieel” een camera in mijn handen had genomen, dus het was wel een beetje zoeken. Helaas hadden we niks van de uitleg meegekregen, aangezien we meer dan twee uur over het traject Gent – Oostende deden en moesten aansluiten bij de wandeling en de introductie zo hadden gemist.

The crystal ship

The Crystal Ship is een tentoonstelling/wandelroute doorheen de straten van Oostende. Overal kan je prachtige murals vinden van verschillende kunstenaars. Dit jaar is het thema The dictatorship of art, naast de permanente werken die er al sinds 2016 te vinden zijn.

Roa

Wij bezochten een stuk of tien van de werken en ik vond ze bijna allemaal even geweldig. Dit kunstwerk vond ik echt heel leuk om te zien, jammer van de auto’s die ervoor geparkeerd staan. Dit werk was van Roa, die eerst skeletten tekent, waarop hij dan de dieren aanbrengt. Een grappig detail is dat de ogen van de dieren meestal gesloten zijn, zodat je jezelf de vraag kan stellen of ze gewoon slapen of eigenlijk dood zijn. Op een dag bleek dat het oog van het konijn open was. Later werd het weer gesloten door de kunstenaar.

Dit kunstwerk is te vinden op de hoek van de Hofstraat en de Platformstraat.

Johannes Verschaeve

Deze kleine beeldjes zijn het werk van Johannes Verschaeve, beter bekend als de frontman van The Van Jets. De werken tonen vaak absurde situaties: zoals de man die aan het bellen is op zijn terras, maar hij helaas vast staat op het terras, na zijn telefoontje zal hij moeten op zijn mini-plekje blijven. De beeldjes zijn helaas al vaak meegenomen, zo zijn er voor de Crystal ship al een paar honderd gemaakt.

Dit kunstwerk is eveneens te vinden op de hoek van de Hofstraat en de Platformstraat.

Elian

Ik denk dat dit kunstwerk een van de meest gelinkte aan The Crystal ship is. Het is een werk van Elian, die lijdt aan zware dyslexie. De kunst van dit werk is dat je net één plekje moet zoeken waar alle figuren perfect geometrisch worden, zet je een stap opzij dan zal je zien dat de cirkel niet meer perfect rond is, of het vierkant een rechthoek wordt.

Dit werk vind je op de hoek van Sint-Niklaasstraat en Achturenplein.

Fujifilm XT-100

Het Lief en ik mochten elk een model testen van de Fujifilm camera’s. We hebben met beide camera’s gewerkt en hadden er dezelfde mening over. De XT-100 is bedoeld als instapmodel. Het is bedoeld voor mensen die niet willen nadenken (wat niet negatief bedoeld is 😉 ) en gewoon een mooie foto willen schieten.

Wij vonden deze camera eigenlijk net iets lastiger om mee te werken: veel zit weg achter menu’s en aangezien we de introductie hadden gemist, was het even zoeken naar alle instellingen. Ik denk dat dit komt omdat we beiden gewoon zijn van foto’s met een spiegelreflex te maken, waar we gewoon zijn om alles aan te passen en te wijzigen. Ik denk wel dat deze camera’s iets zijn voor mensen die gewoon mooie foto’s op reis willen maken, alhoewel we er ook aan twijfelen of de camera’s noob-friendly genoeg zijn voor bijvoorbeeld onze ouders.

De Fujifilm gaf ons mooie en scherpe foto’s. Het is een prima camera die volgens ons zijn geld waard is.

Het leuke aan de camera is dat je alle systeemknoppen zelf een functie kan geven in hun menu. Verder kan je al heel toffe filters toepassen op je foto’s (sommige zwart-wit filters zijn héél erg mooi, je ‘raw foto‘ wordt daarnaast ook bewaard, dus je hebt je bewerkte en gewone foto). En de prijs vind ik daarnaast vrij schappelijk voor een toestel die echt mooie en scherpe foto’s maakt, het is gewoon eventjes wennen aan het systeem. Het toestel heeft afneembare lenzen, dus je kan steeds andere lenzen op de camera zetten naargelang je verschillende noden hebt.

De Fujifilm XT-100 body is te vinden voor ongeveer 450 euro. Meer informatie kan je vinden op de website van fujifilm. Onderstaande foto’s maakten we met de Fujifilm XT-100 camera.

Fujifilm XT-30

Deze camera was gelijk meer ons ding. Er waren veel meer knoppen direct om mee te prutsen en instellingen te wijzigen. Deze camera voelde dan ook veel intuïtiever aan dan zijn klein broertje.

Dit model is niet bedoeld voor mensen die instappen, voor deze camera is het handig als je al iets van kennis over de verschillende instellingen bezit. De camera is trouwens iets zwaarder dan de XT-100, maar nog steeds in de categorie ‘kan-ik-een-hele-dag-rondsleuren-zonder-pijn-aan-de-schouder’. De lenzen bij dit model zijn van een andere behuizing en voelen veel beter aan. Het model heeft een paar toffe features: zo kan je double exposure foto’s maken en zie je het resultaat direct op je camera. Iets wat ik een héél erg tof extratje vind.

Wat houdt ons tegen? De prijs. De camera zoals we hem voor ons kregen, kostte hij iets van een 1 200 euro. Ik denk wel op zich dat de camera zijn geld waard is, maar het natuurlijk een deftige som om op tafel te leggen.

Meer informatie over de camera vind je op de website van Fujifilm. Onderstaande foto’s zijn gemaakt met de XT-30 camera.

Merci Fujifilm dat we de workshop mochten meevolgen, merci Tsjoolaard voor de interessante uitleg over de kunstwerken en merci Tom Museeuw, voor de leerrijke tips and tricks voor te fotograferen.